Spolegliwie przyjmujemy założenie – GRANICE WYZNACZAJĄ ZBIORY.Czy „kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym”, czy może raczej zmienił się w pył? Z taśmociągu produkcji idei „ważnych”, „prima sort”, „eksportowych”, spadają byty hybrydyczne, towarzyszą im zaś zjawiska o nieustalonej proweniencji. Trafiają do obszernego pojemnika z odpadami. Obok siebie leżą i wspólnie tworzą bałagan niewybrane eksponaty z departamentu Kultury z etykietami „niezależna”, „ukryta”, „masowa”, „przełomowa/przełamana”, „uliczna”. Ponieważ śmieci, które produkujemy, mówią o nas zbyt dużo, należy uznać je za godny obiekt obserwacji i etap do zrealizowania utopijnego, pięknego w swej nieosiągalności marzenia: całościowego poznania i rozumienia świata.PU to miejsce przygotowane na skutki masowości, wnioski z materializmu, konkluzje/marginalia istnienia, wartości dodane – czy są sztuką (skoro są tak nazywane?), czy może produktem rynkowym albo kiczem w fałszywych piórach wzniosłości? Takie zdarzenia i zjawiska zasługują na uwagę i refleksję transdyscyplinarną. Czasem warto zastanowić się nad procesami w tle i poszukać sytuacji granicznych, mających potencjał formacyjny. Jak tlen w fotosyntezie.
Tekst dostępny na licencji Creative Commons BY-NC-ND 3.0 PL (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych).
Katarzyna Tórz
(ur. 1982) – absolwentka Filozofii UW. Od 2008 programerka Malta Festival Poznań, pomysłodawczyni tematycznego nurtu Malta – Idiomy. Obecnie pracuje nad monograficzną książką o teatrze Gisèle Vienne. Współpracuje z Gazetą Teatralną „Didaskalia”.
Tagi
Numer wydania
1
Data
kwiecień 2009