Jakość polskiej animacji jest odwrotnie proporcjonalna do ilości opracowań na jej temat. O ile ta pierwsza niezmiennie reprezentuje światowy poziom, o tyle ta druga… po prostu szkoda gadać. Ubiegłoroczne obchody 60-lecia polskiej animacji jeszcze boleśniej ten stan obnażyły. Wystarczy wspomnieć, że w ciągu ostatnich lat na polskim rynku pojawiła się właściwie tylko jedna licząca się pozycja książkowa w znacznej mierze poświęcona polskiej animacji: „Nie tylko Disney. Rzecz o filmie animowanym” Marcina Giżyckiego (Warszawa 2000). Wstydliwą lukę powoli, ale konsekwentnie zapełnia Polskie Wydawnictwo Audiowizualne, wydając kolejne części świetnej serii antologii polskiej animacji na płytach DVD, na którą w obecnej chwili składają się: „Antologia polskiej animacji”, „Antologia polskiej animacji dla dzieci” oraz „Antologia polskiej animacji eksperymentalnej”. Wydany właśnie „Polski film animowany” to naturalne uzupełnienie serii.
W dodatku uzupełnienie niezwykle urodziwe – w nasze ręce trafia bowiem album na kredowym papierze, autentycznie wysmakowany pod względem wizualnym (oklaski na stojąco za projekt okładki!). Odpowiedzialna za koncepcję graficzną książki Grupa Twożywo zapewniła nie tylko przejrzysty układ całego materiału, ale też wpadła na genialny w swojej prostocie pomysł, by przypisy do tekstu umieścić na wewnętrznych szpaltach kolumn, co sprawia, że tekst staje się jeszcze bardziej czytelny. Od razu trzeba zaznaczyć, że „Polski film animowany” nie jest typowym opracowaniem o charakterze encyklopedycznym. To raczej cykl esejów omawiających poszczególne dekady w polskiej animacji oraz kilka dodatkowych rozdziałów poświęconych m.in. animacji dla dzieci czy muzyce w animacji. Całość zaś uzupełnia obszerny, 50-stronicowy leksykon ze szczegółową filmografią bohaterów książki.
„Polski film animowany”,
pod red. Marcina Giżyckiego i Bogusława Zmudzińskiego.
Polskie Wydawnictwo Audiowizualne, Warszawa, 250 stronNieuniknioną konsekwencją zbiorowego charakteru tej pracy są pojawiające się niekiedy powtórzenia. Czytelnicy, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z animacją, mogą też narzekać na brak choćby najprostszego słowniczka wyjaśniającego pojęcia techniczne, takie jak np. animacja non-camerowa – bez wyjaśnienia tego terminu fenomen twórczości Juliana Antonisza staje się kompletnie niezrozumiały. W dobie internetu przydałaby się także lista odsyłaczy do najciekawszych (także zagranicznych) stron www – na wzór działu „linki, za które warto pociągnąć”, który na stałe zagościł w kolejnych edycjach „Wypasionego słownika najmłodszej polszczyzny” Bartka Chacińskiego. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że te nieliczne mankamenty w niczym nie umniejszają rangi „Polskiego filmu animowanego”. Dla miłośników animacji, polskiego kina – i kina w ogóle – jest to pozycja obowiązkowa.
